Internet is een eldorado waar je alles kunt vinden, dus je pakt zo een atoombom van het web. Onze slimste cybersurfer heeft duistere ambities...
De atoombom op mijn verlanglijstje kan ik meteen al wegstrepen. Dat vereist zo veel wetenschappelijke kennis, jarenlang onderzoek, omvangrijke en geavanceerde laboratoria en miljoenen of zelfs miljarden euro’s. Exacte vakken gooide ik na de brugklas uit mijn pakket, het krakkemikkige schuurtje in mijn achtertuin is te klein en zo riant betaalt De Pers nou ook weer niet.
Landen die in het geniep aan een atoomprogramma werkten, kregen die kennis en apparatuur van corrupte en omgekochte wetenschappers, denk aan de Pakistaan Abdul Qadeer Khan. Of van de Russische maffia. Maar dat soort mensen benader je niet via Hyves of LinkedIn.
Ik moet mijn ambities naar beneden bijstellen: op zoek dus naar een vuile bom. Dat is een gewone bom maar met wat nucleair materiaal. Die schijn ik wel in mijn schuurtje in elkaar te kunnen knutselen.
Handleiding scoren
Eerst maar eens een bommenhandleiding scoren. The Anarchist Cookbook is een klassieker in het genre. Die is zo te vinden, ook op ouderwets papier bij Bol en Amazon. Een speciale handleiding voor de vuile bom is er evenwel niet.
Nu het nucleaire materiaal. Via Wikipedia ontdek ik dat strontium-90 en cesium-137 geschikt zijn voor mijn vuile bom. Ik kom terecht bij UnitedNuclear.com, een club die chemische en nucleaire spullen levert aan wetenschappers, scholen en hobbyisten. Alles in vrolijk gekleurde kits. Kerstcadeaus hebben ze ook. Ze garanderen dat ze mijn gegevens aan niemand zullen doorspelen. Maar zijn deze atoomspeeltjes ook geschikt voor een bom?
‘Nee’, reageert het bedrijf. ‘Daarvoor zijn ze niet schadelijk genoeg. Je hebt tienduizenden dollars nodig om genoeg materiaal te hebben om één persoon te verwonden. Als het je lukt het onzichtbare radioactieve materiaal van de schijf te verwijderen, wat onmogelijk is. Daarom vallen deze schijfjes niet onder wet- en regelgeving.’ Dood spoor dus. Veilingsite eBay blijkt ook geen optie. Ik vind een brokje uranium, leuk voor mijn collectie natuurstenen.
Maar stoffen als strontium-90, cesium-137 worden ook toegepast in industriële en medische apparatuur. Bij de aanleg van asfaltwegen worden nucleaire dichtheidsmeters gebruikt. Het bedrijf InstroTek maakt ze. Kan ik er een paar bestellen? Helaas. ‘We worden gecontroleerd door de Nuclear Regulatory Agency’, mailt Ali Regimand terug. ‘We voeren zelf ook veel controles uit voordat we nucleaire apparatuur verkopen aan bedrijven. Die bedrijven hebben vergunningen van een atoomagentschap nodig om de apparaten te mogen kopen en gebruiken. Particulieren kunnen deze apparaten niet van ons kopen.’
Ook bij RayFresh Foods, producent van apparatuur waarmee schadelijke bacteriën uit voedsel worden weggestraald, vang ik bot. ‘Die machines kosten miljoenen en je hebt er een vergunning voor nodig’, legt Pete Schoch uit. ‘En wij zullen je controleren om te kijken of je in de mango’s, asperges of terreur zit.’
Loop je niet in de gaten als je op het lekke internet achter een vuile bom aangaat? Pepijn Janssen van Fox-IT, specialist in internetrecherche, wijst op de relatieve beslotenheid van de forum- en chatdienst IRC. ‘Daar wordt wel eens rommel verhandeld. Maar ze zijn voor een buitenstaander bijna niet toegankelijk.’
Die kernbom van het internet, dat is een mythe. Misschien is er daarom nooit een aanslag mee gepleegd.
Dit artikel verscheen eerder in Dagblad De Pers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten