- Special: Lowlands 2011
Een slaperige Erik Bodin belt terug. Little Dragon is net terug uit New York en de drummer lag in zijn Brusselse hotel zijn jetlag uit te slapen, vandaar dat hij de telefoon niet opnam. “We hebben net twee releaseparty's gehad in New York en Los Angeles. En we hebben opgetreden op een festival in San Francisco.”
Hoewel Ritual Union al het derde album is van de Zweedse elektronicagroep, begint Little Dragon nu pas in Europa door te breken bij het grote publiek. “In Los Angeles werden voor het eerst opgemerkt. We hebben daar ook fans die ons vanaf het begin overal naartoe volgen.”
Opmerkelijk, want Europese bands beginnen meestal in eigen land, breiden vervolgens uit naar de rest van Europa voordat de ultieme stap naar Amerika wordt gewaagd. “Dat zal wel komen door internet en Myspace. Mensen ontdekken het en tippen hun vrienden en zo ontstaat een fanbase. Een radiozender in Los Angeles, KCRW, heeft ons altijd gesteund en zij hebben als eerste een paar optredens voor ons georganiseerd. Dat waren onze allereerste uitverkochte shows.”
Maar Europa loopt toch niet achter, we hebben hier toch ook internet? “Hahaha! Ja dat is zo. Ik weet het ook niet. Maar het is leuk dat Europa ons nu ook omarmt.”
Toegankelijker
Wellicht komt het doordat Ritual Union een wat toegankelijker album is dan de excentriekere voorgangers Little Dragon (2007) en Machine Dreams (2009). Maar dat herkent Bodin niet. “We hebben Ritual Union niet bewust toegankelijker gemaakt. We zijn hetzelfde te werk gegaan als altijd. We experimenteren altijd en onderzoeken hoe ver we het kunnen ontwikkelen.”
Wel was er in de studio meer dan voorheen een keep it simple-mentaliteit. “De muziek is directer”, erkent slagwerker Bodin. “De voorgaande platen waren meer overgeproduceerd, gelaagder. Dan voegden we nog extra percussie toe. Maar dat maakte de muziek anoniemer, in plaats van pakkender. De muziek is nu ook meer om Yukimi's zang heen gebouwd. Het draait om de zang, er komt veel energie van Yukimi.”
Warm
Elektronische muziek is vaak steriel. Maar in de handen van Little Dragon wordt het opvallend warmbloedig. “Wij zijn opgegroeid in de jaren '80 en zijn vertrouwd met synthesizers. Dat geluid doet ons denken aan onze kindertijd, dus van die synths worden wij juist warm. Maar we programmeren of loopen niets, alle drums zijn live gespeeld. We nemen alles in één take op. Alle menselijke fouten zitten nog gewoon in de muziek, die worden een ingrediënt van de sound. Misschien klinken we daardoor zo warm.”
Opvallend genoeg valt de muziek van Little Dragon in goede aarde bij liefhebbers van soul, onder wie Raphael Saadiq en OutKast. “We zijn dol op Prince, The Isley Brothers, oude soul en funk. Toen we met Yukimi begonnen muziek te maken, probeerden we ook soul te maken. Dat zit nog steeds in onze muziek, het is de basis. Yukimi heeft een unieke stem, dat zal ook een rol spelen in hun belangstelling.”
De muziek van Little Dragon is tegelijk duister en dansbaar. Is het de bedoeling dat we aandachtig gaan zitten luisteren of moeten de voetjes van de vloer? “Allebei. We willen dat je danst als we op het podium staat en luistert als je thuis de cd opzet. Als we live spelen willen we dat er gedanst wordt, dat is voor ons de meest natuurlijke manier om de muziek te waarderen. Maar wij zijn ook koptelefoonmensen die even aan de werkelijkheid willen ontsnappen. Het is multifunctionele muziek.”
Druk
Little Dragon zijn geen nieuwkomers. De schoolvrienden richtten de groep al in 1996 op. Daarnaast hebben de leden allerlei andere projecten. Bodin drumt ook bij de Zweedse singer-songwriter José González en zangeres Yukimi Nagano zong eerder bij de electrojazzgroep Koop. De Göteborgenaren werkten ook samen met Dave Sitek (TV on the Radio) en de Gorillaz en gingen ook met de formatie op tournee. En nu is er dan het derde album Ritual Union.
Little Dragon verwelkomt het succes met open armen. “Het is heel spannend. We leerden elkaar kennen toen we zestien jaar waren, we zijn nu rond de dertig. We zijn trots en we zijn benieuwd naar hoe ver dit zal gaan. We hebben lang moeten knokken. We zijn meerdere keren kriskras door heel Amerika gereden in een klein autootje om 's avonds een paar schamele dollars te verdienen met een optreden. Voor ons is dit als een nieuw level in een Nintendo-game. We kunnen niet stoppen, het gaat te goed.”
Bang voor de druk is Bodin niet. “De druk was in de begintijd erger. Toen we ons eerste platencontract treden zat de platenmaatschappij altijd te zeuren om iets voor de radio. Dat was een deukje in ons zelfvertrouwen. Maar toen zagen we onze populariteit uit zichzelf groeien en fans die alles geweldig vonden wat we deden. Toen is ons zelfvertrouwen gegroeid. We vinden zelf dat Ritual Union juist vrij rauw is en niet gepolijst. We hadden ook alles zelf in de hand. Nu durven we nee te zeggen als iemand ons onder druk zet.”
Dit artikel verscheen eerder op DePers.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten