Een dagje Noord-Korea

Bij Noord-Korea denk je aan een totalitair land met militaire parades. Een tot op de tanden bewapend land dat de regio in een wurggreep houdt met zijn kernbom. Zelden wordt de buitenwereld een kijkje gegund in het uiterst gesloten Aziatische land. Regisseur/producent Pieter Fleury kreeg van het stalinistische regime toestemming om te filmen, en kwam terug met een fascinerende documentaire over het dagelijks leven van een Noord-Koreaans gezin. Planet Internet trof Fleury voor een video-interview.

Noord-Korea, een dag in het leven van Pieter Fleury – tevens maker van de in 2002 met een Gouden Kalf bekroonde documentaire Ramses over Ramses Shaffy - ging eind vorige maand in première. In de commentaarloze film leidt het gezin van Hong Sun Hui de kijker door het dagelijkse leven van het land van de Grote Leider Kim Jong Il. Hong Sun Hui, arbeidster in een textielfabriek, brengt 's ochtends haar dochtertje naar de kleuterschool en zingt daarbij een liedje: "de monsterlijke Amerikanen knielen en smeken om genade". In Hongs fabriek wordt alles door iedereen in schriftjes genoteerd; van aantallen geproduceerde broeken tot de hoeveelheid fouten die op een dag worden begaan. Iedereen is controleur en iedereen controleert elkaar en wordt op zijn beurt gecontroleerd door superieuren. Bij Hong in huis wonen haar moeder en haar jongere broer. De broer gaat naar Engels talenpracticum. Daar blijken Noord-Koreanen ook gewone mensen te zijn; ze lachen om een grapje of uit schaamte, helpen elkaar bij het zoeken naar een moeilijk woord ('Internet') en schrikken van het oorlogsleed dat en passant voorbijkomt in de les.

Na enkele maanden onderhandelen met het regime kreeg Fleury toestemming om met zijn crew te filmen in de hoofdstad Pyongyang. Wel werden ze aan de hand genomen van het filmbureau, dus de controle op wat Fleury registreerde was streng. Niettemin is Noord-Korea, een dag uit het leven geen propagandafilm geworden. De verheerlijking van Kim en de anti-Amerikaanse kretologie is voor Westerse ogen over the top. Bovendien heeft Fleury ook dingen gefilmd die het regime liever niet zou laten zien, zoals een stroomuitval in een fabriek. Ook al gaat Fleury niet in op andere aspecten van Noord-Korea als hongersnood en strafkampen voor dissidenten, verdiept zijn documentaire het beeld dat men van een totalitair regime heeft. Enerzijds wordt het vooroordeel bevestigd, anderzijds krijgt de Noord-Koreaanse samenleving een menselijk karakter.




Dit artikel verscheen eerder op Planet.nl. M.m.v. Wouter Nieuwenhuis.