Een nieuwe cd, tv-programma en theatershow en dan ook nog een kind erbij. Allemaal geen probleem voor Claudia de Breij.
Deze maand verscheen de nieuwe cd Samen wakker worden, ergens heen, lekker eten en weer slapen.
‘Het is een echte popplaat geworden. We zijn steeds meer de muziek gaan maken die we zelf gaaf vinden, er staat nu een hele popband op het podium.
Toen we twaalf jaar geleden begonnen maakten we meer van die echte cabaretliedjes, braaf op de akoestische gitaar met teksten vol binnenrijm en koddige vondsten. Maar op plaat gelden andere wetten dan in het theater. Inmiddels zijn we erachter dat men daar niet zit te wachten op liedjes met een tekstueel vondstje.
Dat gaf me veel vrijheid bij de plaat, dan kun je echt alles schrijven dat ook pas na drie keer luisteren valt.’
Dit najaar komt er een nieuw theaterprogramma.
‘Het programma gaat Hete Vrede heten, als contrast met de Koude Oorlog. Het gaat over de tijd waarin we nu leven. Ik vind de jaren nul een verwarrend tijdperk. Sommige mensen roepen heel hard dat ze zeker weten hoe alles zit. Dat wil ik in twijfel trekken. In Hete Vrede vraag ik me af hoe ik later zal terugkijken op deze tijd. Wat ik zeker weet zing ik, dat zijn meer persoonlijke dingen, de rest zijn grappen.’
Ook ga je dit najaar een tv-programma presenteren.
‘Het gaat Claudia op vrijdag heten. Het dreigt heel leuk te worden. Het programma is op dit moment nog in een heel maakbaar stadium, dus ik kan er inhoudelijk nog niets over zeggen.’
Welke vind je het leukst: cabaret, zingen of presenteren?
‘Vroeger zei ik altijd resoluut: theater. Ik merk tot mijn opluchting dat ik recent zeg: ik ben gewoon een maker. Ik heb gedachten waar ik iets mee moet, en daar zoek ik de vorm bij. Soms is dat radio, soms tv of theater. Of schrijven, ik hou van dat eenzame proces. Duizendpoot vind ik een platgetrapte term. Ik ben gewoon een maker.’
Sinds een jaar ben je moeder van zoon Bing. Hoe bevalt het moederschap? Is het niet heel druk met al je activiteiten?
‘Het is geweldig. Iedereen waarschuwde dat je veel moest opgeven, dat er veel van je eigen tijd af gaat. Maar dat is helemaal niet zo. Ik heb er juist iets overweldigends bij gekregen. Het lijkt wel of ik zelfs twee keer zoveel tijd heb gekregen. Het scheelt natuurlijk wel dat ik geen negen-tot-vijf-baan heb, waardoor ik toch veel thuis ben.
Ik heb ook van nature veel energie, dat scheelt. Sommige mensen zijn sneller moe dan ik, dan denk ik: ben je nu al moe? Maar ik moet gewoon mijn bek houden, sommige mensen hebben nu eenmaal minder energie.
In het begin kwam ik wel moe thuis na een voorstelling, dat is vaak ook ver weg, en dan moet je nog eens in actie komen. Dan stond ik wel eens tegen de muur aan te slapen.’
Dit artikel verscheen eerder op DePers.nl.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten