Eddie Chacon: Carrière 2.0

Eddie Chacon (Foto: DeMarquies McDaniels)

Als één helft van Charles & Eddie scoorde Eddie Chacon (61) in de jaren 90 een wereldhit met Would I Lie To You? Nadat Charles Pettigrew overleed, maakte hij twintig jaar geen muziek. Chacon vond zichzelf opnieuw uit en met zijn derde soloalbum Lay Low staat zijn ‘carrière 2.0’ definitief op de rails. ‘Ik was mijn vangnet kwijt.’

Terwijl natuurbranden wild om zich heen grijpen en grote delen van Los Angeles in de as leggen, zit Eddie Chacon hoog en droog in zijn appartement in downtown LA. Door de panoramaramen die rondom strekken over de gehele hoogte en breedte, heeft hij een fenomenaal uitzicht op wolkenkrabbers en de Californische metropool. Dit soort woningen zie je alleen in films. “Ik kan de Hollywood-letters en het Griffith-observatorium zien”, zegt Chacon terwijl hij rondloopt en de omgeving laat zien via Zoom. “Dit is een van de weinige momenten dat het hier goed toeven is. Het heeft een kunstmatige atmosfeer als een kantoorgebouw, alle lucht gaat door een filterinstallatie, de ramen kunnen niet open. Normaal mis je dat wel, maar met de branden is het een zegen.”

Wie in de stad zelf het geluk heeft niet getroffen te zijn door de natuurramp, kent vaak iemand die wel gedupeerd is, vertelt Chacon. “Mijn muziekpartner John Carroll Kirby heeft zijn huis verloren. Een prachtige plek in het bos van Altadena. Dat hele gebied is weggevaagd. Ik was er een paar weken geleden nog voor een etentje. Hij had net een studio gebouwd achter zijn huis. Hij woonde er nog geen half jaar met zijn vriendin. Het was zo mooi geworden.”

De lange donkere manen waarmee Chacon begin jaren 90 wereldfaam verwierf met het duo Charles & Eddie, zijn afgeknipt. Chacon is nu een gesoigneerde, grijzende zestiger met een korte coupe en een baardje. De muziek die hij sinds zijn comeback maakt heeft al net zo’n gedaanteverandering ondergaan. Would I Lie To You? was eerlijk gezegd een nogal slijmerig popliedje, maar wie de moeite nam verder te kijken ontdekte dat Duophonic (1992) een sterk en ambachtelijk neo soul-album was. In 2020 maakte Eddie zijn solodebuut met Pleasure, Joy and Happiness, gevolgd door Sundown in 2023 en eind januari verscheen zijn derde album Lay Low. Samen met toetsenist en producer John Carroll Kirby vond Chacon zichzelf als artiest opnieuw uit met vervreemdende, melancholische, introspectieve, psychedelische soul, die hij zelf ‘broken meditation’ noemt. Het besmette mij via een algoritme en schakelde als een sluipmoordenaar mijn immuunsysteem uit.

Anders dan op de eerste twee albums, is niet Kirby, maar Nick Hakim de producer van Lay Low. De neo soul-muzikant werkte eerder samen met o.a. Erykah Badu, Lianne La Havas en Anderson .Paak.  “Ik was fan van Nick sinds zijn remix van het nummer Above Below op Pleasure, Joy and Happiness. Zijn stijl grijpt terug naar traditionele R&B, in de geest van wat ik in de jaren 90 deed met Charles & Eddie. Ten tijde van mijn eerste soloplaat was ik bang een ‘heritage act’ te worden, ik naderde de 60 en was op de vlucht voor mijn verleden. Maar sinds de vorige twee platen goed ontvangen werden, wilde ik de cirkel rond maken en de beste elementen van mijn muziek uit de jaren 90 gebruiken, en kijken hoe dat past bij wat ik mijn carrière 2.0 noem, de hedendaagse versie van mij en waar ik nu ben.”

Moeder overleden

Lay Low is minimalistischer en heeft een donkerdere toon dan zijn voorgangers. “Het is een persoonlijkere plaat dan de vorige twee. Mijn moeder is een paar jaar geleden, nog vóór Pleasure, Joy and Happiness, overleden aan Alzheimer”, verklaart Eddie. “Dat was een aardverschuiving in mijn leven. Ik kon zelfs niet de gedachte verdragen om het te gebruiken voor mijn kunst. Als je een dierbare verliest, kun je je geen leven voorstellen zonder die persoon. Daar gaat End of the World over. Uiteindelijk sleet het verdriet en begon de heling. De gelukkige herinneringen aan mama keerden terug. Ik kon er afstand van nemen en alles waarderen dat ze voor mij heeft betekend in mijn leven, en hoe ze mij sinds mijn kindertijd heeft gevormd. Ik was er klaar voor om een persoonlijke plaat te maken over de reis van rouw naar heling. Het album heeft zijn melancholieke momenten, maar als je dieper graaft en tussen de regels leest, zul je geluk vinden.”

Stilstand

Het overlijden van zijn moeder was niet de enige gebeurtenis die Chacons leven ondersteboven keerde. In 2001 overleed zijn muzikale wederhelft Charles Pettigrew op slechts 37-jarige leeftijd aan kanker. Het bracht Chacons carrière vrijwel tot stilstand. 

“Ik was er kapot van. Charles was een soort vangnet voor me. We hadden samen zo veel succes gehad, dat in de periode waarin we geen platen meer maakten, ik mezelf gerust stelde met de gedachte dat ik altijd weer met Charles een plaat kon maken die goed ontvangen zou worden. Toen hij overleed viel die veiligheid weg. Ik stond er ineens alleen voor. Ik was onzeker over mijn talent en dacht dat ik niet in staat was om in mijn eentje een goede plaat te maken. Als ik ooit weer muziek zou maken, zou ik wachten op de dag dat ik het kon doen op een manier die Charles, en ook mezelf, trots zou maken. Ik werkte niet aan muziek, maar aan mezelf. Het is overigens niet zo dat ik geen muziek wilde maken, maar ik wilde artistiek geen compromissen sluiten. Ik wachtte geduldig op de kans om de muziek te maken zoals ik die wilde maken. Muziek waarvoor je op een bepaalde leeftijd moet zijn om te kunnen maken. We leven in een cultuur waarin jeugdigheid belangrijk is. Als je ouder wordt kun je je daardoor geïntimideerd voelen, alsof er voor jou geen plaats meer is. Tot je tot de slotsom komt dat je niet moet proberen jong te zijn, maar dat je je leeftijd moet koesteren.”

Comeback

De kans liet twintig jaar op zich wachten. Zoals Charles en Eddie ooit elkaar ontmoetten in de metro van New York, toen ze aan de praat raakten over Trouble Man van Marvin Gaye, leidde een toevallige ontmoeting opnieuw tot wat Chacon, die intussen een loopbaan had opgebouwd als fotograaf voor kunstbladen, zijn ‘carrière 2.0’ noemt.

“Ik hielp een vriend die muzikant is en had een meeting met Ethan Silverman van Terrible Records die platen hadden uitgebracht van Solange en Blood Orange. Aan het eind van het overleg vroeg hij: ‘Wat is jouw verhaal?’ Ik gaf hem een korte samenvatting van mijn vorige carrière als artiest. Hij zei: ‘We moeten eens kijken hoe we jou weer terug kunnen halen in de muziekbusiness.’ Ik dacht er weinig van. Maar een paar minuten later appte hij me al dat hij een ingeving had waarvan hij niet wist of het wat zou zijn maar hij kende een goede producer die had samengewerkt met Solange, Frank Ocean en Blood Orange. Hij had het gevoel dat die wel interesse zou hebben in mij.”

Dat was John Carroll Kirby. “Er gingen een paar maanden overheen voordat we afspraken om samen een kop koffie te drinken. Dat werden uiteindelijk drie uur. Van de koffietent belandden we in zijn auto, ik zong allerlei ideeën. De dagen erna bleven we elkaar appen, John nodigde me uit om bij hem thuis te komen jammen. Het klikte meteen. Hij creëerde een mooie muzikale begeleiding en gaf me een microfoon. Ik begon te zingen, als een stream of consciousness, en teksten te schrijven. Er zat zo veel in me. Ik wist niet dat we een plaat aan het maken waren, maar dit werd uiteindelijk Pleasure, Joy and Happiness.”

Eddie Chacon was terug. “Als je je mentaal gezond voelt, gaan dingen vanzelf vloeien.”

Dit artikel verscheen eerder in Heaven magazine.