 |
| Hallo Venray bestaat uit (vanaf links) zanger en gitarist Henk Koorn, bassist Peter Konings en drummer Henk Jonkers. |
Hallo Venray bestaat dertig jaar en dat viert de Haagse band met een nieuw album en een jubileumtour. ,,Ik vind sommige jonge mensen ouwe lullen.''
Jubileumtour, het heeft een wat gezapige bijklank. Een uitgebloeide band die teert op oude roem en de uitgekauwde golden oldies nog eens afdraait. Dan sta je meer bekend om wat je ooit hebt gedaan dan om wat je nu doet. Weliswaar ontbreken vrijdagavond in Fluor de oude krakers niet op de setlist en zijn bij de grote jubileumavond in Paradiso op de 31ste voormalige bandleden Toon Moerland en Dim Veldhuisen van de partij en spelen gasten zZz en St. Tropez nummers van Hallo Venray.
,,Het was een samenloop van omstandigheden'', legt Henk Koorn uit. ,, Een maand voordat we zouden gaan opnemen, belde degene af die ons zou gaan opnemen en ook voor de ruimte zou zorgen. In de tussentijd had JB Meijers (bekend van The Common Linnets) ons benaderd om als kok mee te gaan. Dus toen vroegen wij aan JB: wil jij ons dan niet opnemen? En hij zei: ja, is prima, dat doe ik. En hij zei: ik weet wel een leuke studio in Frankrijk, dan gaan we daar naartoe. Dus wij zeiden: is goed, regel jij dat maar.''
Bladeren
Als JB niet achter de knoppen zat, stond hij achter het fornuis. Koorn: ,,We hebben hem niet volledig uitgetest, maar hij is wel van het goede leven. Hij maakte van die bladeren die je opeet, die je uitzuigt.'' In twee dagen stond Where Is The Funky Party? erop en dan was er zelfs nog tijd om tussendoor een duik te nemen. Het resultaat is een ruwe, ongepolijste plaat. ,,Ons vorige album Show (2014) was tien dagen lang jammen om tot een resultaat te komen en met een harde schijf vol naar huis te gaan en dat weer uit te gaan pluizen. Dat was een enorm werk. Where Is The Funky Party? is het tegenovergestelde. Niet lullen, maar poetsen. Als ik goed had gezongen, ging ik het niet meer overdoen. En dan staan er ook gitaar en drums op, daardoor krijg je dat ongepolijste geluid. Dat is alleen maar goed. Als de prestatie goed is, gaat dat voor mij boven sonische kwaliteit. Het gaat om het moment, het is een stukje tijd vangen.''
Over een stukje tijd gesproken, Hallo Venray bestaat dus dertig jaar. ,,Dat is natuurlijk van de pot gepleurd'', zegt Koorn om dat vervolgens direct te relativeren. ,,Wat is tijd? Het gaat gewoon voorbij. Dertig jaar, dat voel je niet, dat kun je niet beseffen.''
Weemoedig terugdenken aan de goeie ouwe tijd doet Koorn niet. ,,Ik draaide laatst in de bus een oud bandje met oefenruimteopnames van Hallo Venray. Je hoort weleens van mensen: vroeger ging het allemaal beter en makkelijker. Ik hoorde iets wat ik in mijn idee in vijf minuten had geschreven en wat na tien minuten spelen met de band klaar was. Maar er kwamen allerlei versies voorbij. In mijn herinnering had ik het door een roze bril weggezet als dat ik het vroeger allemaal makkelijker deed.''
,,Maar dit was het harde bewijs van: zie je wel, vroeger was het ook klote. Nu is het dertig jaar later. Ik heb dertig jaar kunnen oefenen op de gitaar. De drummer ook. Als muzikanten zijn we veel beter geworden. Dat resulteert ook weer in andere muziek. Het is iets avontuurlijker en wilder geworden. Iemand zei: het is jazzy geworden. Dat kan best wel kloppen.''
'Ik ben nieuwsgierig naar wat er nog niet is'
Begin jaren negentig had Hallo Venray veel succes. Met Bettie Serveert, Urban Dance Squad, Rowwen Hèze en Gotcha! behoorden de Hagenaren tot een lichting bands die het internationaal zou gaan maken. Maar de doorbraak bleef uit. ,,We hebben nooit een hit gehad. Net geen hit gehad. Soms denk ik: dat is onze mazzel geweest. Dat we nu niet in een veilinghal die hit staan te spelen en dat iedereen die meezingt. Dat is een valkuil waar je artistiek aan onderdoor gaat.''
,,Zo steek ik niet in elkaar, ik ben nieuwsgierig naar wat er nog niet is. Ik heb nooit die druk gevoeld dat ik weer hits moest gaan maken. Ik hou me meer bezig met of het hout snijdt wat we maken. Het creëren is voor mij belangrijker dan applaus. Ik zie mezelf als bijzonder succesvol , want ik ben intussen niet de jongste meer en ik maak nog steeds de muziek die ik wil maken. En blijkbaar stelt het ook nog iets voor.''
Houdbaarheidsdatum
In rock-'n-roll heerst het idee-fixe dat muziek en muzikanten een houdbaarheidsdatum en leeftijdsgrens hebben. Alsof je boven de dertig niet meer kunt rocken. Dat hardnekkige cliché zegt de 56-jarige Koorn niets. Integendeel. ,,Ik vind sommige jonge mensen ouwe lullen. Dat meen ik oprecht. Ze zijn een beetje angstig geworden. 'Als ik niet binnen twee jaar succesvol ben, dan stop ik ermee.' Moet je ons zien, we zijn dertig jaar bezig en hebben wij ooit die successen gehad die die mensen voor zich zien? Ze zijn toch uit ander hout gesneden. Doe 'es een keer gek, denk ik weleens.''
Gek doen, dat is wel aan Henk Koorn besteed. Does humor belong in music? vroeg Frank Zappa zich retorisch af. Hallo Venray heeft die vraag altijd bevestigend beantwoord. Toen de band in 1992 op Pinkpop speelde, sprong Koorn op het podium rond op een pogostick, gekleed in netpanty's.
,,Je staat één keer in je leven op Pinkpop, dus laten we iets geks doen, was de gedachte. Ik had bij de Hema netkousen gekocht en Peter, de bassist, had een broekje afgeknipt. Allemaal veel te kort natuurlijk. Het ging op z'n knulligst. Ik vind het mooi dat het totaal niks met rock- 'n-roll te maken had. Het trok het beeld van rock-'n-roll een beetje naar beneden, dat stoere macho van: 'ik drink veel alcohol en ik heb een leren broek aan'. Wat ik daar deed, had dat allemaal niet in zich. Zo kan het ook, jongens. Met humor kun je mensen aftasten hoe ze in elkaar steken. Als ik daarmee kan relateren, kan ik me nog beter inleven in de muziek zelf. Het geeft net een warmer, menselijker gevoel.''
Hetzelfde beeld
Hoeveel jaar Hallo Venray nog voor de boeg heeft, ligt open. ,,We zijn beeldhouwers die dertig jaar aan hetzelfde beeld bezig zijn. Het blijft een spannend gebeuren. Of het wordt steeds spannender, omdat er steeds minder overblijft. Ik weet niet of de voltooiing nadert, dat vraag ik me af. Er zijn kunstenaars die dat bereikt hebben, de voltooiing, de volmaakte vorm. Het zou kunnen dat de volmaakte vorm niets is. Als je te lang door blijft hakken, hou je niks over.''
,,Al bij onze eerste plaat in 1989 heb ik in interviews gezegd: ik weet niet of er nog een volgende komt, want voor hetzelfde geld schrijf ik niks goeds meer. Dat heb ik nog steeds. Zolang er niets zinvols uit mij vloeit, heeft het ook geen zin om een band bij elkaar te roepen. Dan moet je gewoon lekker thuisblijven en niemand lastigvallen.''
Dit artikel verscheen eerder in AD Amersfoortse Courant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten