 |
| Foto: White House/Pete Souza |
Barack Obama wordt in november herkozen tot president van de
Verenigde Staten. Deze voorspelling uit ik al maanden tegen vrienden en
collega’s. Het zal wel a hell of a job worden, met zo’n desastreuze economie.
Maar de aanwijzingen worden steeds sterker dat Mitt Romney het onderspit zal
delven.
Om te beginnen is Romney simpelweg een zwakke kandidaat. Hij heeft geen visie. Nog erger is dat de Republikeinen niet echt van hem houden (denk aan de meerdere Anything But Romney-kandidaten in de primary's). Romney is stijfjes en afstandelijk, hij weet geen harten te veroveren. Hij is de kandidaat bij gebrek aan beter. Kortom, hij is een moetje.
Deze irrationele factoren zijn vaak doorslaggevend in het stemhokje. De inhoudelijk zwakke maar charmante, toegankelijke George W. Bush versloeg in 2000 de saaie, academische Al Gore en herhaalde dat vier jaar later met de al even weinig charismatische John Kerry.
Door de economische crisis zou president Obama een gemakkelijk doelwit moeten zijn voor Romney, maar het lijkt hem maar niet te lukken een vuist te maken. Romney tracht met zijn verleden als succesvol zakenman zich te presenteren als dé aangewezen persoon om de economie erbovenop te helpen, waarin president Obama juist faalde.
Maar die strategie komt nu als een boemerang bij Romney terug. Al lang wordt Romney achtervolgd door zijn verleden bij zijn voormalige investeringsmaatschappij Bain Capital. Het bedrijf bouwde een reputatie op met massaontslagen en het verplaatsen van arbeidsplaatsen naar lagelonenlanden. En dat ligt gevoelig in crisistijd en met oplopende werkloosheid. Te meer omdat Romney Obama graag om de oren sloeg met de vele arbeidsplaatsen die naar het buitenland verdwenen tijdens diens presidentschap.
Dodelijk wapen
En nu heeft Obama een potentieel dodelijk wapen in handen. Uit een onthulling van de Boston Globe vorige week zou blijken dat Romney heeft gelogen over zijn vertrek bij Bain. Romney beweerde altijd dat hij in 1999 opstapte om de Olympische Winterspelen in Salt Lake City van 2002 te organiseren, maar uit documenten blijkt volgens de Globe dat hij nog tot 2002 op de loonlijst stond als topman. Net de periode waarin de massaontslagen vielen.
Romney sputtert tegen dat hij geen bestuurder maar 'slechts' de eigenaar was van Bain. What difference does it make? En dan eist Romney ook nog eens excuses van Obama. Dat komt heel zwak over, een presidentiële kandidaat politicus zonder eelt op zijn ziel. Daar kan Wouter Bos over meepraten. Take it like a man.
Swift Boat
Romneys verweringen ten spijt, is waarschijnlijk het leed al geschied. Het campagneteam van Obama heeft Romney al geframed en zo in het defensief geplaatst. Het eerste beeld blijft hangen. Het hoeft niet eens waar te zijn, zo ondervond de Democraat John Kerry in 2004 toen Vietnamveteranen zijn heldendom in de oorlog in twijfel trokken. Niets van waar, maar twijfel was gezaaid en de onderscheiden Kerry was onherstelbaar beschadigd. De term Swift Boat duikt niet voor niets alweer op in de Amerikaanse media.
Romneys aarzeling om zijn belastingaangiften openbaar te maken voedt het wantrouwen nog eens extra: als hij bereid is de slechte publiciteit voor lief te nemen, moet hetgeen hij verbergt nog veel erger zijn, zo wordt gesuggereerd.
Obama controleert nu al wekenlang het debat en wist zelfs de aandacht af te leiden van zeer negatieve cijfers over de werkgelegenheid, terwijl Romneys pogingen het onderwerp te veranderen door oud-minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice te suggereren als running mate, niets uithaalden.
Partij van superrijken
The Daily Beast wijst op een fundamenteler probleem voor de Republikeinen. De partij spreekt de gemiddelde Amerikaan niet meer aan omdat zij voornamelijk opkomt voor de superrijken met allerlei belastingvoordelen. De traditionele machtsbasis onder arbeiders erodeert en een politiek midden heeft de partij niet. Een lijsttrekker met een reputatie als aasgierkapitalist en belastingontduiker is dus niet de meest ideale kandidaat in crisistijd waarin vele Amerikanen hun baas kwijtraken en knokken om hun huis te behouden.
In de peilingen gaan Obama en Romney nek aan nek. Dat Romney niet flink voorligt op sitting duck Obama geeft te denken. Bovendien springt Obama's voorsprong in de cruciale swing states in het oog. Het zou me niet verbazen als de afstand steeds groter wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten